Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 我 [4] => 家 [5] => 岷 [6] => 山 [7] => 更 [8] => 西 [9] => 住 [10] => , [11] => 正 [12] => 见 [13] => 岷 [14] => 江 [15] => 发 [16] => 源 [17] => 处 [18] => 。 [19] => < [20] => / [21] => p [22] => > [23] => < [24] => p [25] => > [26] => 三 [27] => 巴 [28] => 春 [29] => 霁 [30] => 雪 [31] => 初 [32] => 消 [33] => , [34] => 百 [35] => 折 [36] => 千 [37] => 回 [38] => 向 [39] => 东 [40] => 去 [41] => 。 [42] => < [43] => / [44] => p [45] => > [46] => < [47] => p [48] => > [49] => 江 [50] => 水 [51] => 东 [52] => 流 [53] => 万 [54] => 里 [55] => 长 [56] => , [57] => 人 [58] => 今 [59] => 漂 [60] => 泊 [61] => 尚 [62] => 他 [63] => 乡 [64] => 。 [65] => < [66] => / [67] => p [68] => > [69] => < [70] => p [71] => > [72] => 烟 [73] => 波 [74] => 草 [75] => 色 [76] => 时 [77] => 牵 [78] => 恨 [79] => , [80] => 风 [81] => 雨 [82] => 猿 [83] => 声 [84] => 欲 [85] => 断 [86] => 肠 [87] => 。 [88] => < [89] => / [90] => p [91] => > ) Array ( [0] => 长 [1] => 江 [2] => 万 [3] => 里 [4] => 图 )
明代·杨基的简介
杨基(1326~1378)元末明初诗人。字孟载,号眉庵。原籍嘉州(今四川乐山),大父仕江左,遂家吴中(今浙江湖州),“吴中四杰”之一。元末,曾入张士诚幕府,为丞相府记室,后辞去。明初为荥阳知县,累官至山西按察使,后被谗夺官,罚服劳役。死于工所。杨基诗风清俊纤巧,其中五言律诗《岳阳楼》境界开阔,时人称杨基为“五言射雕手”。少时曾著《论鉴》十万余言。又于杨维桢席上赋《铁笛》诗,当时维桢已成名流,对杨基倍加称赏:“吾意诗境荒矣,今当让子一头地。”杨基与高启、张羽、徐贲为诗友,时人称为“吴中四杰”。
...〔► 杨基的诗(7篇)〕