Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 大 [4] => 悟 [5] => 立 [6] => 身 [7] => 蓑 [8] => 笠 [9] => 好 [10] => , [11] => 遇 [12] => 投 [13] => 相 [14] => 应 [15] => 回 [16] => 头 [17] => 。 [18] => 训 [19] => 予 [20] => 全 [21] => 道 [22] => 号 [23] => 无 [24] => 忧 [25] => 。 [26] => 慧 [27] => 眸 [28] => 观 [29] => 玉 [30] => 洞 [31] => , [32] => 云 [33] => 步 [34] => 上 [35] => 琼 [36] => 楼 [37] => 。 [38] => 赤 [39] => 雁 [40] => 头 [41] => 钻 [42] => 清 [43] => 宴 [44] => 地 [45] => , [46] => 白 [47] => 鸥 [48] => 足 [49] => 捧 [50] => 浮 [51] => 沤 [52] => 。 [53] => 两 [54] => 般 [55] => 混 [56] => 合 [57] => 最 [58] => 休 [59] => 休 [60] => 。 [61] => 要 [62] => 除 [63] => 三 [64] => 界 [65] => 苦 [66] => , [67] => 堪 [68] => 把 [69] => 一 [70] => 灵 [71] => 修 [72] => 。 [73] => < [74] => / [75] => p [76] => > ) Array ( [0] => 临 [1] => 江 [2] => 仙 [3] => [4] => 继 [5] => 重 [6] => 阳 [7] => 韵 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕