Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 两 [4] => 亲 [5] => 家 [6] => , [7] => 各 [8] => 开 [9] => 悟 [10] => 。 [11] => 把 [12] => 从 [13] => 前 [14] => 爱 [15] => 底 [16] => , [17] => 观 [18] => 如 [19] => 猛 [20] => 虎 [21] => 。 [22] => 认 [23] => 无 [24] => 为 [25] => 、 [26] => 清 [27] => 净 [28] => 家 [29] => 风 [30] => , [31] => 并 [32] => 无 [33] => 些 [34] => 作 [35] => 做 [36] => 。 [37] => 不 [38] => 悭 [39] => 贪 [40] => , [41] => 不 [42] => 喜 [43] => 怒 [44] => 。 [45] => 调 [46] => 息 [47] => 均 [48] => 匀 [49] => , [50] => 绵 [51] => 绵 [52] => 内 [53] => 补 [54] => 。 [55] => 待 [56] => 一 [57] => 朝 [58] => 、 [59] => 行 [60] => 满 [61] => 功 [62] => 成 [63] => , [64] => 共 [65] => < [66] => / [67] => p [68] => > ) Array ( [0] => 清 [1] => 心 [2] => 镜 [3] => [4] => 赠 [5] => 马 [6] => 彦 [7] => 寿 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕