Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 叮 [4] => 嘱 [5] => 庖 [6] => 人 [7] => 常 [8] => 作 [9] => 善 [10] => 。 [11] => 殷 [12] => 勤 [13] => 供 [14] => 养 [15] => 人 [16] => 休 [17] => 倦 [18] => 。 [19] => 莫 [20] => 把 [21] => 煎 [22] => 汤 [23] => 倾 [24] => 地 [25] => 面 [26] => 。 [27] => 摊 [28] => 凉 [29] => 冷 [30] => 。 [31] => 恐 [32] => 伤 [33] => 虫 [34] => 蚁 [35] => 行 [36] => 方 [37] => 便 [38] => 。 [39] => 日 [40] => 用 [41] => 柴 [42] => 薪 [43] => 并 [44] => 米 [45] => 面 [46] => 。 [47] => 无 [48] => 抛 [49] => 无 [50] => 撒 [51] => 无 [52] => 奢 [53] => 俭 [54] => 。 [55] => 内 [56] => 外 [57] => 净 [58] => 清 [59] => 忘 [60] => 俗 [61] => 念 [62] => 。 [63] => 真 [64] => 堪 [65] => 羡 [66] => 。 [67] => 将 [68] => 来 [69] => 决 [70] => 得 [71] => 居 [72] => 仙 [73] => 院 [74] => 。 [75] => < [76] => / [77] => p [78] => > ) Array ( [0] => 渔 [1] => 家 [2] => 傲 [3] => · [4] => 叮 [5] => 嘱 [6] => 庖 [7] => 人 [8] => 常 [9] => 作 [10] => 善 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕