Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 慈 [4] => 悲 [5] => 道 [6] => 友 [7] => 怜 [8] => 贫 [9] => 乏 [10] => , [11] => 设 [12] => 粥 [13] => 三 [14] => 冬 [15] => 。 [16] => 总 [17] => 获 [18] => 真 [19] => 功 [20] => 。 [21] => 更 [22] => 启 [23] => 虔 [24] => 诚 [25] => 有 [26] => 始 [27] => 终 [28] => 。 [29] => 遂 [30] => 年 [31] => 供 [32] => 。 [33] => 惠 [34] => 而 [35] => 不 [36] => 费 [37] => 人 [38] => 闻 [39] => 得 [40] => , [41] => 但 [42] => 愿 [43] => 家 [44] => 丰 [45] => 。 [46] => 肯 [47] => 济 [48] => 贫 [49] => 穷 [50] => 。 [51] => 管 [52] => 取 [53] => 将 [54] => 来 [55] => 不 [56] => 落 [57] => 空 [58] => 。 [59] => 赴 [60] => 仙 [61] => 宫 [62] => 。 [63] => < [64] => / [65] => p [66] => > ) Array ( [0] => 战 [1] => 掉 [2] => 丑 [3] => 奴 [4] => 儿 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕