Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 叹 [4] => 人 [5] => 人 [6] => , [7] => 忒 [8] => 拙 [9] => 计 [10] => 。 [11] => 竞 [12] => 蜗 [13] => 角 [14] => 虚 [15] => 名 [16] => , [17] => 蝇 [18] => 头 [19] => 薄 [20] => 利 [21] => 。 [22] => 才 [23] => 争 [24] => 得 [25] => 、 [26] => 粟 [27] => 米 [28] => 头 [29] => 高 [30] => , [31] => 早 [32] => 笑 [33] => 他 [34] => 低 [35] => 底 [36] => 。 [37] => 厮 [38] => 是 [39] => 非 [40] => , [41] => 讲 [42] => 闲 [43] => 气 [44] => 。 [45] => 岂 [46] => 悟 [47] => 修 [48] => 行 [49] => , [50] => 超 [51] => 凡 [52] => 出 [53] => 世 [54] => 。 [55] => 了 [56] => 性 [57] => 命 [58] => 、 [59] => 些 [60] => 子 [61] => 功 [62] => 夫 [63] => , [64] => 占 [65] => < [66] => / [67] => p [68] => > ) Array ( [0] => 清 [1] => 心 [2] => 镜 [3] => [4] => 叹 [5] => 世 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕