Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 因 [4] => 遇 [5] => 出 [6] => 嚣 [7] => 尘 [8] => , [9] => 终 [10] => 日 [11] => 常 [12] => 颠 [13] => 耍 [14] => 。 [15] => 狂 [16] => 舞 [17] => 狂 [18] => 歌 [19] => 任 [20] => 自 [21] => 然 [22] => , [23] => 无 [24] => 意 [25] => 马 [26] => 。 [27] => 收 [28] => 得 [29] => 灵 [30] => 灵 [31] => 帕 [32] => 。 [33] => 。 [34] => 真 [35] => 水 [36] => 涌 [37] => 来 [38] => 高 [39] => , [40] => 真 [41] => 火 [42] => 降 [43] => 来 [44] => 下 [45] => 。 [46] => 黄 [47] => 鹤 [48] => 洞 [49] => 中 [50] => 仙 [51] => 要 [52] => 成 [53] => , [54] => 扶 [55] => 风 [56] => 马 [57] => 。 [58] => 两 [59] => 曜 [60] => 交 [61] => 光 [62] => 射 [63] => 。 [64] => < [65] => / [66] => p [67] => > ) Array ( [0] => 黄 [1] => 鹤 [2] => 洞 [3] => 中 [4] => 仙 [5] => [6] => 继 [7] => 重 [8] => 阳 [9] => 韵 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕