Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 死 [4] => 生 [5] => 事 [6] => 紧 [7] => , [8] => 悬 [9] => 甚 [10] => 儿 [11] => 孙 [12] => 。 [13] => 怡 [14] => 然 [15] => 跳 [16] => 出 [17] => 家 [18] => 门 [19] => 。 [20] => 物 [21] => 外 [22] => 逍 [23] => 遥 [24] => , [25] => 住 [26] => 个 [27] => 无 [28] => 事 [29] => 闲 [30] => 轩 [31] => 。 [32] => 常 [33] => 常 [34] => 澄 [35] => 心 [36] => 绝 [37] => 虑 [38] => , [39] => 便 [40] => 名 [41] => 为 [42] => 、 [43] => 捉 [44] => 马 [45] => 擒 [46] => 猿 [47] => 。 [48] => 尘 [49] => 念 [50] => 断 [51] => , [52] => 觉 [53] => 惺 [54] => 惺 [55] => 洒 [56] => 洒 [57] => , [58] => 自 [59] => 悟 [60] => 玄 [61] => 言 [62] => 。 [63] => 至 [64] => 妙 [65] => 精 [66] => 微 [67] => 去 [68] => 处 [69] => , [70] => 在 [71] => 风 [72] => 邻 [73] => 月 [74] => 伴 [75] => , [76] => 两 [77] => 脚 [78] => 云 [79] => 根 [80] => 。 [81] => 寂 [82] => 静 [83] => 方 [84] => 知 [85] => 洞 [86] => 里 [87] => , [88] => 别 [89] => 是 [90] => 乾 [91] => 坤 [92] => 。 [93] => 性 [94] => 命 [95] => 岂 [96] => 由 [97] => 天 [98] => 地 [99] => , [100] => 这 [101] => 灵 [102] => 明 [103] => 、 [104] => 返 [105] => 本 [106] => 还 [107] => 元 [108] => 。 [109] => 归 [110] => 蓬 [111] => 岛 [112] => , [113] => 更 [114] => 无 [115] => 生 [116] => 无 [117] => 灭 [118] => 常 [119] => 存 [120] => 。 [121] => < [122] => / [123] => p [124] => > ) Array ( [0] => 满 [1] => 庭 [2] => 芳 [3] => [4] => 赠 [5] => 长 [6] => 安 [7] => 吉 [8] => 祥 [9] => 散 [10] => 人 [11] => 王 [12] => 姑 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕