Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 业 [4] => 重 [5] => 多 [6] => 思 [7] => 算 [8] => 。 [9] => 岂 [10] => 悟 [11] => 爻 [12] => 和 [13] => 象 [14] => 。 [15] => 深 [16] => 谢 [17] => 风 [18] => 仙 [19] => 特 [20] => 地 [21] => 来 [22] => , [23] => 便 [24] => 把 [25] => 顽 [26] => 遇 [27] => 唤 [28] => 。 [29] => 忿 [30] => 怒 [31] => 常 [32] => 思 [33] => 难 [34] => 。 [35] => 性 [36] => 烛 [37] => 须 [38] => 教 [39] => 灿 [40] => 。 [41] => 真 [42] => 乐 [43] => 真 [44] => 欢 [45] => 散 [46] => 尽 [47] => 愁 [48] => , [49] => 师 [50] => 弟 [51] => 常 [52] => 为 [53] => 伴 [54] => 。 [55] => < [56] => / [57] => p [58] => > ) Array ( [0] => 卜 [1] => 算 [2] => 子 [3] => [4] => 和 [5] => 师 [6] => 韵 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕