Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 好 [4] => 性 [5] => 子 [6] => , [7] => 好 [8] => 性 [9] => 怀 [10] => 。 [11] => 不 [12] => 须 [13] => 香 [14] => 火 [15] => 不 [16] => 须 [17] => 斋 [18] => 。 [19] => 戴 [20] => 云 [21] => 包 [22] => , [23] => 免 [24] => 了 [25] => 灾 [26] => 。 [27] => 内 [28] => 修 [29] => 个 [30] => , [31] => 不 [32] => 凡 [33] => 胎 [34] => 。 [35] => 忘 [36] => 机 [37] => 绝 [38] => 虑 [39] => 屏 [40] => 尘 [41] => 埃 [42] => 。 [43] => 产 [44] => 灵 [45] => 童 [46] => , [47] => 有 [48] => 大 [49] => 才 [50] => 。 [51] => < [52] => / [53] => p [54] => > ) Array ( [0] => 捣 [1] => 练 [2] => 子 [3] => [4] => 陇 [5] => 州 [6] => 萧 [7] => 防 [8] => 判 [9] => 言 [10] => , [11] => 将 [12] => 来 [13] => 宜 [14] => 人 [15] => 分 [16] => 娩 [17] => , [18] => 是 [19] => 儿 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕