Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 养 [4] => 家 [5] => 想 [6] => 著 [7] => 心 [8] => 先 [9] => 凛 [10] => 。 [11] => 何 [12] => 必 [13] => 重 [14] => 重 [15] => 审 [16] => 。 [17] => 残 [18] => 躯 [19] => 已 [20] => 过 [21] => 下 [22] => 坡 [23] => 年 [24] => , [25] => 不 [26] => 灰 [27] => 心 [28] => , [29] => 更 [30] => 候 [31] => 甚 [32] => 。 [33] => 家 [34] => 缘 [35] => * [36] => 下 [37] => 安 [38] => 然 [39] => 寝 [40] => 。 [41] => 饥 [42] => 渴 [43] => 求 [44] => 餐 [45] => 饮 [46] => 。 [47] => 天 [48] => 机 [49] => 秘 [50] => 诀 [51] => 暗 [52] => 传 [53] => 来 [54] => , [55] => 外 [56] => 琢 [57] => 磨 [58] => , [59] => 直 [60] => 要 [61] => 恁 [62] => 。 [63] => < [64] => / [65] => p [66] => > ) Array ( [0] => 折 [1] => 丹 [2] => 桂 [3] => [4] => 继 [5] => 重 [6] => 阳 [7] => 韵 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕