Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 寻 [4] => 神 [5] => 救 [6] => 苦 [7] => 酬 [8] => 予 [9] => 愿 [10] => 。 [11] => 海 [12] => 角 [13] => 天 [14] => 涯 [15] => 心 [16] => 遍 [17] => 。 [18] => 暗 [19] => 诱 [20] => 人 [21] => 离 [22] => 火 [23] => 院 [24] => 。 [25] => 物 [26] => 外 [27] => 真 [28] => 修 [29] => 炼 [30] => 。 [31] => 寻 [32] => 思 [33] => 地 [34] => 狱 [35] => 心 [36] => 寒 [37] => 颤 [38] => 。 [39] => 救 [40] => 拔 [41] => 亡 [42] => 灵 [43] => 经 [44] => 念 [45] => 。 [46] => 枷 [47] => 锁 [48] => 自 [49] => 然 [50] => 脱 [51] => 免 [52] => 。 [53] => 总 [54] => 赴 [55] => 蓬 [56] => 莱 [57] => 宴 [58] => 。 [59] => < [60] => / [61] => p [62] => > ) Array ( [0] => 姚 [1] => 源 [2] => 忆 [3] => 故 [4] => 人 [5] => [6] => 赴 [7] => 黄 [8] => ? [9] => 醮 [10] => 赠 [11] => 道 [12] => 众 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕