Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 岐 [4] => 阳 [5] => 镇 [6] => 上 [7] => 丹 [8] => 霞 [9] => 观 [10] => 。 [11] => 主 [12] => 张 [13] => 公 [14] => 手 [15] => 段 [16] => 。 [17] => 段 [18] => 丹 [19] => 田 [20] => 照 [21] => 管 [22] => 。 [23] => 顾 [24] => 常 [25] => 明 [26] => 灿 [27] => 。 [28] => 然 [29] => 内 [30] => 景 [31] => 真 [32] => 堪 [33] => 看 [34] => 。 [35] => 透 [36] => 性 [37] => 无 [38] => 紊 [39] => 乱 [40] => 。 [41] => 道 [42] => 祝 [43] => 贤 [44] => 遐 [45] => 算 [46] => 。 [47] => 得 [48] => 神 [49] => 仙 [50] => 伴 [51] => 。 [52] => < [53] => / [54] => p [55] => > ) Array ( [0] => 桃 [1] => 源 [2] => 忆 [3] => 故 [4] => 人 [5] => [6] => 寄 [7] => 张 [8] => 知 [9] => 观 [10] => [11] => 联 [12] => 珠 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕