Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 马 [4] => 风 [5] => 风 [6] => , [7] => 风 [8] => 得 [9] => 好 [10] => 。 [11] => 摆 [12] => 脱 [13] => 家 [14] => 缘 [15] => , [16] => 无 [17] => 烦 [18] => 无 [19] => 恼 [20] => 。 [21] => 自 [22] => 今 [23] => 后 [24] => 、 [25] => 不 [26] => 作 [27] => 猖 [28] => 狂 [29] => , [30] => 便 [31] => 一 [32] => 心 [33] => 办 [34] => 道 [35] => 。 [36] => 净 [37] => 神 [38] => 炉 [39] => , [40] => 清 [41] => 丹 [42] => 灶 [43] => 。 [44] => 炼 [45] => 汞 [46] => 烹 [47] => 铅 [48] => , [49] => 屏 [50] => 除 [51] => 阴 [52] => 耗 [53] => 。 [54] => 一 [55] => 阳 [56] => 生 [57] => 、 [58] => 大 [59] => 药 [60] => 灵 [61] => 灵 [62] => , [63] => 有 [64] => 分 [65] => < [66] => / [67] => p [68] => > ) Array ( [0] => 清 [1] => 心 [2] => 镜 [3] => [4] => 乐 [5] => 真 [6] => 风 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕