Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 奇 [4] => 哉 [5] => 至 [6] => 理 [7] => , [8] => 常 [9] => 净 [10] => 常 [11] => 清 [12] => 。 [13] => 易 [14] => 知 [15] => 易 [16] => 晓 [17] => 难 [18] => 行 [19] => 。 [20] => 要 [21] => 做 [22] => 神 [23] => 仙 [24] => , [25] => 须 [26] => 索 [27] => 认 [28] => 此 [29] => 为 [30] => 凭 [31] => 。 [32] => 休 [33] => 别 [34] => 搜 [35] => 玄 [36] => 搜 [37] => 妙 [38] => , [39] => 便 [40] => 登 [41] => 心 [42] => 、 [43] => 遣 [44] => 欲 [45] => 忘 [46] => 情 [47] => 。 [48] => 无 [49] => 染 [50] => 著 [51] => , [52] => 更 [53] => 无 [54] => 憎 [55] => 无 [56] => 爱 [57] => , [58] => 无 [59] => 竞 [60] => 无 [61] => 争 [62] => 。 [63] => 悟 [64] => 后 [65] => 触 [66] => 来 [67] => 不 [68] => 动 [69] => , [70] => 觉 [71] => 无 [72] => 中 [73] => 尺 [74] => 地 [75] => , [76] => 悉 [77] => 皆 [78] => 归 [79] => 宁 [80] => 。 [81] => 日 [82] => 月 [83] => 同 [84] => 官 [85] => , [86] => 昼 [87] => 夜 [88] => 团 [89] => 聚 [90] => 光 [91] => 明 [92] => 。 [93] => 不 [94] => 神 [95] => 而 [96] => 神 [97] => 显 [98] => 现 [99] => , [100] => 驾 [101] => 祥 [102] => 云 [103] => 、 [104] => 奔 [105] => 赴 [106] => 蓬 [107] => 瀛 [108] => 。 [109] => 朝 [110] => 玉 [111] => 帝 [112] => , [113] => 显 [114] => 真 [115] => 功 [116] => , [117] => 清 [118] => 静 [119] => 道 [120] => 成 [121] => 。 [122] => < [123] => / [124] => p [125] => > ) Array ( [0] => 满 [1] => 庭 [2] => 芳 [3] => [4] => 赠 [5] => 泾 [6] => 阳 [7] => 县 [8] => 二 [9] => 女 [10] => 姑 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕