Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 不 [4] => 羡 [5] => 人 [6] => 先 [7] => 悟 [8] => , [9] => 惟 [10] => 愁 [11] => 我 [12] => 未 [13] => 愚 [14] => 。 [15] => 蓬 [16] => 头 [17] => 垢 [18] => 面 [19] => 嘴 [20] => 卢 [21] => 都 [22] => 。 [23] => 身 [24] => 做 [25] => 行 [26] => 庵 [27] => , [28] => 到 [29] => 处 [30] => 得 [31] => 安 [32] => 居 [33] => 。 [34] => 不 [35] => 著 [36] => 人 [37] => 情 [38] => 绊 [39] => , [40] => 常 [41] => 教 [42] => 我 [43] => 相 [44] => 除 [45] => 。 [46] => 逍 [47] => 遥 [48] => 自 [49] => 在 [50] => 个 [51] => 尘 [52] => 无 [53] => 。 [54] => 物 [55] => 外 [56] => 山 [57] => 侗 [58] => , [59] => 不 [60] => 解 [61] => 会 [62] => 功 [63] => 夫 [64] => 。 [65] => < [66] => / [67] => p [68] => > ) Array ( [0] => 南 [1] => 柯 [2] => 子 [3] => · [4] => 不 [5] => 羡 [6] => 人 [7] => 先 [8] => 悟 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕