Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 遇 [4] => 风 [5] => 仙 [6] => , [7] => 论 [8] => 长 [9] => 便 [10] => 。 [11] => 弃 [12] => 掉 [13] => 妻 [14] => 男 [15] => , [16] => 不 [17] => 宜 [18] => 再 [19] => 面 [20] => 。 [21] => 向 [22] => 物 [23] => 外 [24] => 、 [25] => 坦 [26] => 荡 [27] => 逍 [28] => 遥 [29] => , [30] => 离 [31] => 众 [32] => 生 [33] => 识 [34] => 见 [35] => 。 [36] => 大 [37] => 丈 [38] => 夫 [39] => , [40] => 志 [41] => 勇 [42] => 猛 [43] => 。 [44] => 肯 [45] => 为 [46] => 酒 [47] => 色 [48] => , [49] => 财 [50] => 气 [51] => 荏 [52] => 苒 [53] => 。 [54] => 仗 [55] => 慧 [56] => 刀 [57] => 、 [58] => 割 [59] => 断 [60] => 攀 [61] => 缘 [62] => , [63] => 修 [64] => 胎 [65] => < [66] => / [67] => p [68] => > ) Array ( [0] => 清 [1] => 心 [2] => 镜 [3] => [4] => 得 [5] => 遇 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕