Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 玉 [4] => 液 [5] => 琼 [6] => 浆 [7] => , [8] => 调 [9] => 和 [10] => 玉 [11] => 屑 [12] => 。 [13] => 便 [14] => 教 [15] => 玉 [16] => 案 [17] => 堆 [18] => 冰 [19] => 雪 [20] => 。 [21] => 须 [22] => 凭 [23] => 玉 [24] => 杖 [25] => 作 [26] => 良 [27] => 工 [28] => 。 [29] => 捍 [30] => 成 [31] => 玉 [32] => 饼 [33] => 轻 [34] => 轻 [35] => 叠 [36] => 。 [37] => 蓦 [38] => 听 [39] => 金 [40] => 声 [41] => , [42] => 金 [43] => 刀 [44] => 细 [45] => 切 [46] => 。 [47] => 金 [48] => 炉 [49] => 里 [50] => 面 [51] => 烹 [52] => 无 [53] => 歇 [54] => 。 [55] => 馨 [56] => 香 [57] => 软 [58] => 美 [59] => 喂 [60] => 金 [61] => 牛 [62] => , [63] => 金 [64] => 牛 [65] => < [66] => / [67] => p [68] => > ) Array ( [0] => 踏 [1] => 云 [2] => 行 [3] => [4] => 赴 [5] => 刘 [6] => 公 [7] => 斋 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕