Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 识 [4] => 破 [5] => 家 [6] => 缘 [7] => 冤 [8] => 苦 [9] => 。 [10] => 忻 [11] => 然 [12] => 跳 [13] => 出 [14] => 乡 [15] => 闾 [16] => 。 [17] => 秦 [18] => 川 [19] => 秀 [20] => 处 [21] => 作 [22] => 庵 [23] => 居 [24] => 。 [25] => 永 [26] => 住 [27] => 永 [28] => 住 [29] => 永 [30] => 住 [31] => 。 [32] => 物 [33] => 外 [34] => 逍 [35] => 遥 [36] => 自 [37] => 在 [38] => , [39] => 如 [40] => 今 [41] => 寄 [42] => 甚 [43] => 家 [44] => 书 [45] => 。 [46] => 还 [47] => 乡 [48] => 便 [49] => 得 [50] => 赴 [51] => 仙 [52] => 都 [53] => 。 [54] => 不 [55] => 去 [56] => 不 [57] => 去 [58] => 不 [59] => 去 [60] => 。 [61] => < [62] => / [63] => p [64] => > ) Array ( [0] => 西 [1] => 江 [2] => 月 [3] => [4] => 三 [5] => 十 [6] => 四 [7] => 首 [8] => [9] => 自 [10] => 勉 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕