Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 弃 [4] => 荣 [5] => 华 [6] => , [7] => 披 [8] => 破 [9] => 席 [10] => 。 [11] => 养 [12] => 假 [13] => 崇 [14] => 真 [15] => , [16] => 茶 [17] => 饭 [18] => 须 [19] => 求 [20] => 觅 [21] => 。 [22] => 忘 [23] => 了 [24] => 从 [25] => 前 [26] => 亲 [27] => 与 [28] => 识 [29] => 。 [30] => 此 [31] => 别 [32] => 乡 [33] => 关 [34] => , [35] => 恣 [36] => 意 [37] => 闲 [38] => 游 [39] => 历 [40] => 。 [41] => 主 [42] => 人 [43] => 翁 [44] => , [45] => 须 [46] => 爱 [47] => 惜 [48] => 。 [49] => 六 [50] => 贼 [51] => 三 [52] => 尸 [53] => , [54] => 慧 [55] => 剑 [56] => 频 [57] => 频 [58] => 劈 [59] => 。 [60] => 逗 [61] => 引 [62] => 灵 [63] => 童 [64] => 常 [65] => 跳 [66] => 踯 [67] => 。 [68] => 真 [69] => 荣 [70] => 真 [71] => 闲 [72] => , [73] => 大 [74] => 道 [75] => 成 [76] => 无 [77] => 极 [78] => 。 [79] => < [80] => / [81] => p [82] => > ) Array ( [0] => 苏 [1] => 幕 [2] => 遮 [3] => [4] => 别 [5] => 乡 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕