Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 元 [4] => 是 [5] => 神 [6] => 仙 [7] => 何 [8] => 不 [9] => 晓 [10] => 。 [11] => 听 [12] => 予 [13] => 劝 [14] => 、 [15] => 家 [16] => 缘 [17] => 事 [18] => 小 [19] => 。 [20] => 迷 [21] => 津 [22] => 苦 [23] => 海 [24] => 须 [25] => 当 [26] => 跳 [27] => 。 [28] => 一 [29] => 个 [30] => 灵 [31] => 明 [32] => , [33] => 免 [34] => 使 [35] => 尘 [36] => 笼 [37] => 罩 [38] => 。 [39] => 物 [40] => 外 [41] => 澄 [42] => 心 [43] => 通 [44] => 密 [45] => 妙 [46] => 。 [47] => 常 [48] => 清 [49] => 净 [50] => 、 [51] => 龙 [52] => 蟠 [53] => 虎 [54] => 绕 [55] => 。 [56] => 神 [57] => 丹 [58] => 结 [59] => 正 [60] => 腾 [61] => 辉 [62] => 耀 [63] => 。 [64] => 返 [65] => 老 [66] => 还 [67] => 童 [68] => , [69] => 出 [70] => 自 [71] => 我 [72] => 金 [73] => 鸡 [74] => 叫 [75] => 。 [76] => < [77] => / [78] => p [79] => > ) Array ( [0] => 金 [1] => 鸡 [2] => 叫 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕