Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 谭 [4] => 凤 [5] => 刘 [6] => 郝 [7] => 云 [8] => 霞 [9] => 友 [10] => 。 [11] => 自 [12] => 在 [13] => 逍 [14] => 遥 [15] => 闲 [16] => 走 [17] => 。 [18] => 兴 [19] => 尽 [20] => 好 [21] => 归 [22] => 陕 [23] => 右 [24] => 。 [25] => 共 [26] => 话 [27] => 无 [28] => 中 [29] => 有 [30] => 。 [31] => 常 [32] => 清 [33] => 常 [34] => 净 [35] => 常 [36] => 无 [37] => 漏 [38] => 。 [39] => 便 [40] => 觉 [41] => 虎 [42] => 龙 [43] => 交 [44] => 媾 [45] => 。 [46] => 个 [47] => 内 [48] => 不 [49] => 神 [50] => 神 [51] => 秀 [52] => 。 [53] => 得 [54] => 饮 [55] => 长 [56] => 生 [57] => 酒 [58] => 。 [59] => < [60] => / [61] => p [62] => > ) Array ( [0] => 桃 [1] => 源 [2] => 忆 [3] => 故 [4] => 人 [5] => [6] => 寄 [7] => 谭 [8] => 刘 [9] => 郝 [10] => 三 [11] => 师 [12] => 友 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕