Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 敢 [4] => 轻 [5] => 传 [6] => , [7] => 专 [8] => 秘 [9] => 诀 [10] => 。 [11] => 谈 [12] => 岂 [13] => 比 [14] => 寻 [15] => 常 [16] => 说 [17] => 。 [18] => 田 [19] => 震 [20] => 地 [21] => 坎 [22] => 离 [23] => 攒 [24] => , [25] => 珠 [26] => 颗 [27] => 颗 [28] => 须 [29] => 调 [30] => 摄 [31] => 。 [32] => 子 [33] => 佳 [34] => 人 [35] => , [36] => 然 [37] => 离 [38] => 别 [39] => 。 [40] => 圭 [41] => 欲 [42] => 炼 [43] => 朝 [44] => 金 [45] => 阙 [46] => 。 [47] => 生 [48] => 马 [49] => 钰 [50] => 踏 [51] => 云 [52] => 行 [53] => , [54] => 咛 [55] => 嘱 [56] => 汝 [57] => 心 [58] => 猿 [59] => 歇 [60] => 。 [61] => < [62] => / [63] => p [64] => > ) Array ( [0] => 踏 [1] => 云 [2] => 行 [3] => [4] => 赠 [5] => 薛 [6] => 公 [7] => [8] => 藏 [9] => 头 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕