Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 修 [4] => 行 [5] => 先 [6] => 把 [7] => 家 [8] => 缘 [9] => 舍 [10] => 。 [11] => 莫 [12] => 顺 [13] => 人 [14] => 情 [15] => 谈 [16] => 话 [17] => 。 [18] => 慎 [19] => 勿 [20] => 攀 [21] => 高 [22] => 忽 [23] => 下 [24] => 。 [25] => 休 [26] => 著 [27] => 纤 [28] => 毫 [29] => 假 [30] => 。 [31] => 心 [32] => 猿 [33] => 意 [34] => 马 [35] => 无 [36] => 令 [37] => 耍 [38] => 。 [39] => 真 [40] => 净 [41] => 真 [42] => 清 [43] => 幽 [44] => 雅 [45] => 。 [46] => 神 [47] => 气 [48] => 和 [49] => 调 [50] => 惺 [51] => 洒 [52] => 。 [53] => 功 [54] => 满 [55] => 丹 [56] => 无 [57] => 价 [58] => 。 [59] => < [60] => / [61] => p [62] => > ) Array ( [0] => 桃 [1] => 源 [2] => 忆 [3] => 故 [4] => 人 [5] => [6] => 赠 [7] => 老 [8] => 姚 [9] => 先 [10] => 生 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕