Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 一 [4] => 身 [5] => 便 [6] => 做 [7] => 个 [8] => 丹 [9] => 丘 [10] => 。 [11] => 於 [12] => 内 [13] => 常 [14] => 常 [15] => 云 [16] => 水 [17] => 游 [18] => , [19] => 离 [20] => 坎 [21] => 交 [22] => 宫 [23] => 真 [24] => 子 [25] => 午 [26] => , [27] => 甲 [28] => 庚 [29] => 易 [30] => 位 [31] => 没 [32] => 春 [33] => 秋 [34] => 。 [35] => 五 [36] => 行 [37] => 四 [38] => 象 [39] => 皆 [40] => 无 [41] => 用 [42] => , [43] => 三 [44] => 岛 [45] => 十 [46] => 洲 [47] => 却 [48] => 有 [49] => 由 [50] => 。 [51] => 功 [52] => 行 [53] => 无 [54] => 亏 [55] => 云 [56] => 鹤 [57] => 引 [58] => , [59] => 大 [60] => 罗 [61] => 天 [62] => 上 [63] => 列 [64] => 仙 [65] => < [66] => / [67] => p [68] => > ) Array ( [0] => 十 [1] => 报 [2] => 恩 [3] => [4] => 赠 [5] => 李 [6] => 校 [7] => 尉 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕