Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 莫 [4] => 论 [5] => 心 [6] => 肝 [7] => 肾 [8] => 肺 [9] => 。 [10] => 休 [11] => 搜 [12] => 南 [13] => 北 [14] => 东 [15] => 西 [16] => 。 [17] => 勿 [18] => 言 [19] => 震 [20] => 兑 [21] => 坎 [22] => 和 [23] => 离 [24] => 。 [25] => 别 [26] => 有 [27] => 些 [28] => 儿 [29] => 奥 [30] => 旨 [31] => 。 [32] => 吸 [33] => 尽 [34] => 江 [35] => 河 [36] => 淮 [37] => 济 [38] => 。 [39] => 星 [40] => 辰 [41] => 日 [42] => 月 [43] => 辉 [44] => 辉 [45] => 。 [46] => 精 [47] => 神 [48] => 气 [49] => 血 [50] => 赴 [51] => 丹 [52] => 池 [53] => 。 [54] => 便 [55] => 得 [56] => 超 [57] => 凡 [58] => 出 [59] => 世 [60] => 。 [61] => < [62] => / [63] => p [64] => > ) Array ( [0] => 西 [1] => 江 [2] => 月 [3] => · [4] => 莫 [5] => 论 [6] => 心 [7] => 肝 [8] => 肾 [9] => 肺 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕