Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 一 [4] => 道 [5] => 经 [6] => 花 [7] => 玉 [8] => 线 [9] => 。 [10] => 二 [11] => 轮 [12] => 日 [13] => 月 [14] => 烹 [15] => 煎 [16] => 。 [17] => 三 [18] => 车 [19] => 搬 [20] => 运 [21] => 入 [22] => 丹 [23] => 田 [24] => 。 [25] => 四 [26] => 海 [27] => 云 [28] => 游 [29] => 走 [30] => 遍 [31] => 。 [32] => 五 [33] => 色 [34] => 霞 [35] => 光 [36] => 出 [37] => 现 [38] => 。 [39] => 六 [40] => 情 [41] => 变 [42] => 作 [43] => 青 [44] => 莲 [45] => 。 [46] => 七 [47] => 真 [48] => 攒 [49] => 聚 [50] => 性 [51] => 圆 [52] => 圆 [53] => 。 [54] => 八 [55] => 臂 [56] => 金 [57] => 刚 [58] => 伏 [59] => 善 [60] => 。 [61] => < [62] => / [63] => p [64] => > ) Array ( [0] => 西 [1] => 江 [2] => 月 [3] => [4] => 赠 [5] => 明 [6] => 月 [7] => 散 [8] => 人 )
元代·马钰的简介
凤翔扶风人,徙居登州宁海,字元宝,号丹阳子。初名从义,字宜甫。海陵王贞元间进士。世宗大定中遇重阳子王哲,从其学道术,与妻孙不二同时出家。后游莱阳,入游仙宫。相传妻孙氏与钰先后仙去。赐号丹阳顺化真人、抱一无为真人、抱一无为普化真君等。
...〔► 马钰的诗(278篇)〕