Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 睡 [4] => 惊 [5] => 秋 [6] => 近 [7] => 鸣 [8] => 虫 [9] => 砌 [10] => 。 [11] => 砌 [12] => 虫 [13] => 鸣 [14] => 近 [15] => 秋 [16] => 惊 [17] => 睡 [18] => 。 [19] => 苍 [20] => 鬓 [21] => 掺 [22] => 匀 [23] => 霜 [24] => 。 [25] => 霜 [26] => 匀 [27] => 掺 [28] => 鬓 [29] => 苍 [30] => 。 [31] => 影 [32] => 孤 [33] => 灯 [34] => 翳 [35] => 冷 [36] => 。 [37] => 冷 [38] => 翳 [39] => 灯 [40] => 孤 [41] => 影 [42] => 。 [43] => 长 [44] => 叹 [45] => 浩 [46] => 歌 [47] => 狂 [48] => 。 [49] => 狂 [50] => 歌 [51] => 浩 [52] => 叹 [53] => 长 [54] => 。 [55] => < [56] => / [57] => p [58] => > ) Array ( [0] => 菩 [1] => 萨 [2] => 蛮 [3] => [4] => 回 [5] => 文 [6] => [7] => 中 [8] => 州 [9] => 乐 [10] => 府 )
元代·孟宗献的简介
开封人,字友之,号虚静居士。世宗大定三年,乡、府、省、御,四试皆第一,时称孟四元。授供奉翰林,改曹王府文学,兼记室参军。工词。迁同知单州军事。丁母忧,哀毁卒。
...〔► 孟宗献的诗(8篇)〕