Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 对 [4] => 此 [5] => 山 [6] => 水 [7] => 咏 [8] => , [9] => 使 [10] => 人 [11] => 尘 [12] => 虑 [13] => 销 [14] => 。 [15] => 况 [16] => 兹 [17] => 构 [18] => 真 [19] => 馆 [20] => , [21] => 燕 [22] => 坐 [23] => 远 [24] => 烦 [25] => 嚣 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 青 [35] => 林 [36] => 荫 [37] => 户 [38] => 牖 [39] => , [40] => 素 [41] => 云 [42] => 冠 [43] => 山 [44] => 椒 [45] => 。 [46] => 松 [47] => 风 [48] => 和 [49] => 涧 [50] => 泉 [51] => , [52] => 杂 [53] => 佩 [54] => 响 [55] => 琼 [56] => 瑶 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > [62] => < [63] => p [64] => > [65] => 焚 [66] => 香 [67] => 玉 [68] => 女 [69] => 降 [70] => , [71] => 长 [72] => 斋 [73] => 百 [74] => 灵 [75] => 朝 [76] => 。 [77] => 仙 [78] => 道 [79] => 本 [80] => 不 [81] => 远 [82] => , [83] => 清 [84] => 都 [85] => 亦 [86] => 非 [87] => 遥 [88] => 。 [89] => < [90] => / [91] => p [92] => > [93] => < [94] => p [95] => > [96] => 自 [97] => 嗟 [98] => 衰 [99] => 莫 [100] => 年 [101] => , [102] => 颇 [103] => 费 [104] => 猿 [105] => 鹤 [106] => 招 [107] => 。 [108] => 安 [109] => 得 [110] => 生 [111] => 羽 [112] => 翰 [113] => , [114] => 从 [115] => 子 [116] => 以 [117] => 消 [118] => 摇 [119] => 。 [120] => < [121] => / [122] => p [123] => > ) Array ( [0] => 题 [1] => 先 [2] => 天 [3] => 观 )
元代·赵孟頫的简介
赵孟頫(1254—1322),字子昂,号松雪,松雪道人,又号水精宫道人、鸥波,中年曾作孟俯,汉族,吴兴(今浙江湖州)人。元代著名画家,楷书四大家(欧阳询、颜真卿、柳公权、赵孟頫)之一。赵孟頫博学多才,能诗善文,懂经济,工书法,精绘艺,擅金石,通律吕,解鉴赏。特别是书法和绘画成就最高,开创元代新画风,被称为“元人冠冕”。他也善篆、隶、真、行、草书,尤以楷、行书著称于世。
...〔► 赵孟頫的诗(64篇)〕