Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 青 [4] => 山 [5] => 与 [6] => 高 [7] => 人 [8] => , [9] => 一 [10] => 见 [11] => 如 [12] => 有 [13] => 约 [14] => 。 [15] => 悠 [16] => 然 [17] => 相 [18] => 莫 [19] => 逆 [20] => , [21] => 无 [22] => 语 [23] => 心 [24] => 自 [25] => 乐 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 凌 [35] => 虚 [36] => 步 [37] => 丹 [38] => 梯 [39] => , [40] => 揽 [41] => 秀 [42] => 有 [43] => 高 [44] => 阁 [45] => 。 [46] => 应 [47] => 同 [48] => 九 [49] => 皋 [50] => 鹤 [51] => , [52] => 翱 [53] => 翔 [54] => 在 [55] => 寥 [56] => 廓 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 周 [1] => 南 [2] => 翁 [3] => 悠 [4] => 然 [5] => 阁 )
元代·赵孟頫的简介
赵孟頫(1254—1322),字子昂,号松雪,松雪道人,又号水精宫道人、鸥波,中年曾作孟俯,汉族,吴兴(今浙江湖州)人。元代著名画家,楷书四大家(欧阳询、颜真卿、柳公权、赵孟頫)之一。赵孟頫博学多才,能诗善文,懂经济,工书法,精绘艺,擅金石,通律吕,解鉴赏。特别是书法和绘画成就最高,开创元代新画风,被称为“元人冠冕”。他也善篆、隶、真、行、草书,尤以楷、行书著称于世。
...〔► 赵孟頫的诗(64篇)〕