Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 荒 [4] => 庭 [5] => 芜 [6] => 弗 [7] => 治 [8] => , [9] => 翳 [10] => 翳 [11] => 草 [12] => 与 [13] => 筠 [14] => 。 [15] => 池 [16] => 鱼 [17] => 出 [18] => 娱 [19] => 客 [20] => , [21] => 林 [22] => 鸟 [23] => 来 [24] => 依 [25] => 人 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 閒 [35] => 居 [36] => 意 [37] => 自 [38] => 足 [39] => , [40] => 何 [41] => 者 [42] => 为 [43] => 戚 [44] => 欣 [45] => 。 [46] => 况 [47] => 於 [48] => 黄 [49] => 卷 [50] => 间 [51] => , [52] => 时 [53] => 与 [54] => 圣 [55] => 贤 [56] => 亲 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 閒 [1] => 居 )
元代·赵孟頫的简介
赵孟頫(1254—1322),字子昂,号松雪,松雪道人,又号水精宫道人、鸥波,中年曾作孟俯,汉族,吴兴(今浙江湖州)人。元代著名画家,楷书四大家(欧阳询、颜真卿、柳公权、赵孟頫)之一。赵孟頫博学多才,能诗善文,懂经济,工书法,精绘艺,擅金石,通律吕,解鉴赏。特别是书法和绘画成就最高,开创元代新画风,被称为“元人冠冕”。他也善篆、隶、真、行、草书,尤以楷、行书著称于世。
...〔► 赵孟頫的诗(64篇)〕