Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 空 [4] => 斋 [5] => 寂 [6] => 寞 [7] => 春 [8] => 寒 [9] => , [10] => 坐 [11] => 来 [12] => 庭 [13] => 竹 [14] => 风 [15] => 声 [16] => 悄 [17] => 。 [18] => 天 [19] => 低 [20] => 云 [21] => 暖 [22] => , [23] => 冰 [24] => 花 [25] => 谁 [26] => 剪 [27] => , [28] => 须 [29] => 臾 [30] => 云 [31] => 扰 [32] => 好 [33] => 是 [34] => 东 [35] => 君 [36] => , [37] => 与 [38] => 时 [39] => 呈 [40] => 瑞 [41] => , [42] => 春 [43] => 回 [44] => 枯 [45] => 槁 [46] => 。 [47] => < [48] => / [49] => p [50] => > [51] => < [52] => p [53] => > [54] => 快 [55] => 黄 [56] => 尘 [57] => 厌 [58] => 尽 [59] => , [60] => 千 [61] => 林 [62] => 膏 [63] => 沐 [64] => , [65] => 休 [66] => 更 [67] => 问 [68] => , [69] => 青 [70] => 山 [71] => 老 [72] => 。 [73] => 我 [74] => 爱 [75] => 春 [76] => 来 [77] => 起 [78] => 早 [79] => 。 [80] => < [81] => / [82] => p [83] => > [84] => < [85] => p [86] => > [87] => 恍 [88] => 芸 [89] => 窗 [90] => 、 [91] => 光 [92] => 摇 [93] => 琼 [94] => 岛 [95] => 。 [96] => 玉 [97] => 华 [98] => 城 [99] => 郭 [100] => , [101] => 炊 [102] => 烟 [103] => 巷 [104] => 陌 [105] => , [106] => 酒 [107] => 旗 [108] => 风 [109] => 袅 [110] => 。 [111] => < [112] => / [113] => p [114] => > [115] => < [116] => p [117] => > [118] => 高 [119] => 兴 [120] => 悠 [121] => 然 [122] => , [123] => 沽 [124] => 垆 [125] => 思 [126] => 与 [127] => , [128] => 文 [129] => 园 [130] => 倾 [131] => 倒 [132] => 。 [133] => 为 [134] => 使 [135] => 君 [136] => 预 [137] => 报 [138] => , [139] => 春 [140] => 城 [141] => 灯 [142] => 火 [143] => , [144] => 比 [145] => 年 [146] => 时 [147] => 好 [148] => 。 [149] => < [150] => / [151] => p [152] => > ) Array ( [0] => 水 [1] => 龙 [2] => 吟 [3] => [4] => 赋 [5] => 春 [6] => 雪 )
元代·王恽的简介
王恽,字仲谋,号秋涧,卫州路汲县(今河南卫辉市)人。元朝著名学者、诗人、政治家,一生仕宦,刚直不阿,清贫守职,好学善文。成为元世祖忽必烈、裕宗皇太子真金和成宗皇帝铁木真三代的谏臣。
...〔► 王恽的诗(85篇)〕