Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 禅 [4] => 宫 [5] => 分 [6] => 两 [7] => 地 [8] => , [9] => 释 [10] => 子 [11] => 一 [12] => 为 [13] => 心 [14] => 。 [15] => < [16] => / [17] => p [18] => > [19] => < [20] => p [21] => > [22] => 入 [23] => 道 [24] => 无 [25] => 来 [26] => 去 [27] => , [28] => 清 [29] => 言 [30] => 见 [31] => 古 [32] => 今 [33] => 。 [34] => < [35] => / [36] => p [37] => > [38] => < [39] => p [40] => > [41] => 江 [42] => 寒 [43] => 池 [44] => 水 [45] => 绿 [46] => , [47] => 山 [48] => 溟 [49] => 竹 [50] => 园 [51] => 深 [52] => 。 [53] => < [54] => / [55] => p [56] => > [57] => < [58] => p [59] => > [60] => 别 [61] => 有 [62] => 中 [63] => 天 [64] => 月 [65] => , [66] => 遥 [67] => 遥 [68] => 散 [69] => 夕 [70] => 阴 [71] => 。 [72] => < [73] => / [74] => p [75] => > ) Array ( [0] => 题 [1] => 虬 [2] => 上 [3] => 人 [4] => 房 )
唐代·储光羲的简介
储光羲(约706—763)唐代官员,润州延陵人,祖籍兖州。田园山水诗派代表诗人之一。开元十四年(726年)举进士,授冯翊县尉,转汜水、安宣、下邽等地县尉。因仕途失意,遂隐居终南山。后复出任太祝,世称储太祝,官至监察御史。安史之乱中,叛军攻陷长安,被俘,迫受伪职。乱平,自归朝廷请罪,被系下狱,有《狱中贻姚张薛李郑柳诸公》诗,后贬谪岭南。江南储氏多为光羲公后裔,尊称为“江南储氏之祖”。
...〔► 储光羲的诗(4篇)〕