Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 梁 [4] => 折 [5] => 山 [6] => 摧 [7] => 入 [8] => 小 [9] => 成 [10] => , [11] => 日 [12] => 华 [13] => 留 [14] => 得 [15] => 寸 [16] => 晖 [17] => 明 [18] => 。 [19] => 不 [20] => 盈 [21] => 一 [22] => 握 [23] => 空 [24] => 虫 [25] => 篆 [26] => , [27] => 未 [28] => 丧 [29] => 斯 [30] => 文 [31] => 粗 [32] => 姓 [33] => 名 [34] => 。 [35] => < [36] => / [37] => p [38] => > [39] => < [40] => p [41] => > [42] => 草 [43] => 木 [44] => 西 [45] => 周 [46] => 朝 [47] => 有 [48] => 暮 [49] => , [50] => 图 [51] => 书 [52] => 东 [53] => 观 [54] => 死 [55] => 犹 [56] => 生 [57] => 。 [58] => 二 [59] => 千 [60] => 年 [61] => 后 [62] => 司 [63] => 封 [64] => 纽 [65] => , [66] => 未 [67] => 信 [68] => 栽 [69] => 时 [70] => 出 [71] => 此 [72] => 情 [73] => 。 [74] => < [75] => / [76] => p [77] => > ) Array ( [0] => 手 [1] => 植 [2] => 桧 [3] => 印 [4] => 章 )
金朝·麻九畴的简介
(1183—1232)易州人,初名文纯,字知几。幼颖悟,善草书,能诗,号神童。弱冠入太学,有文名。博通《五经》,尤长于《易》、《春秋》。宣宗兴定末,试开封府,词赋得第二名,经义居魁首,廷试,以误落第。后以荐赐进士,授太常寺太祝,迁应奉翰林文字。天兴元年,避兵确山,为蒙古兵所俘,病死广平。
...〔► 麻九畴的诗(33篇)〕