Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 昨 [4] => 夜 [5] => 新 [6] => 凉 [7] => 御 [8] => 褐 [9] => 裘 [10] => , [11] => 一 [12] => 番 [13] => 节 [14] => 物 [15] => 弄 [16] => 清 [17] => 愁 [18] => 。 [19] => 月 [20] => 悬 [21] => 双 [22] => 杵 [23] => 若 [24] => 为 [25] => 夜 [26] => , [27] => 人 [28] => 在 [29] => 一 [30] => 隅 [31] => 偏 [32] => 觉 [33] => 秋 [34] => 。 [35] => < [36] => / [37] => p [38] => > [39] => < [40] => p [41] => > [42] => 败 [43] => 叶 [44] => 只 [45] => 能 [46] => 惊 [47] => 画 [48] => 扇 [49] => , [50] => 啼 [51] => 螀 [52] => 终 [53] => 不 [54] => 到 [55] => 朱 [56] => 楼 [57] => 。 [58] => 还 [59] => 乡 [60] => 梦 [61] => 断 [62] => 寒 [63] => 衾 [64] => 晓 [65] => , [66] => 依 [67] => 旧 [68] => 云 [69] => 山 [70] => 是 [71] => 蔡 [72] => 州 [73] => 。 [74] => < [75] => / [76] => p [77] => > ) Array ( [0] => 秋 [1] => 怀 )
金朝·麻九畴的简介
(1183—1232)易州人,初名文纯,字知几。幼颖悟,善草书,能诗,号神童。弱冠入太学,有文名。博通《五经》,尤长于《易》、《春秋》。宣宗兴定末,试开封府,词赋得第二名,经义居魁首,廷试,以误落第。后以荐赐进士,授太常寺太祝,迁应奉翰林文字。天兴元年,避兵确山,为蒙古兵所俘,病死广平。
...〔► 麻九畴的诗(33篇)〕