Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 织 [4] => 锦 [5] => 裁 [6] => 篇 [7] => 写 [8] => 意 [9] => 深 [10] => 。 [11] => 字 [12] => 值 [13] => 千 [14] => 金 [15] => 。 [16] => 一 [17] => 回 [18] => 披 [19] => 玩 [20] => 一 [21] => 愁 [22] => 吟 [23] => 。 [24] => 肠 [25] => 成 [26] => 结 [27] => 、 [28] => 泪 [29] => 盈 [30] => 襟 [31] => 。 [32] => < [33] => / [34] => p [35] => > [36] => < [37] => p [38] => > [39] => 幽 [40] => 欢 [41] => 已 [42] => 散 [43] => 前 [44] => 期 [45] => 远 [46] => 。 [47] => 无 [48] => 憀 [49] => 赖 [50] => 、 [51] => 是 [52] => 而 [53] => 今 [54] => 。 [55] => 密 [56] => 凭 [57] => 归 [58] => 雁 [59] => 寄 [60] => 芳 [61] => 音 [62] => 。 [63] => 恐 [64] => 冷 [65] => 落 [66] => 、 [67] => 旧 [68] => 时 [69] => 心 [70] => 。 [71] => < [72] => / [73] => p [74] => > ) Array ( [0] => 燕 [1] => 归 [2] => 梁 [3] => · [4] => 织 [5] => 锦 [6] => 裁 [7] => 篇 [8] => 写 [9] => 意 [10] => 深 )
宋代·柳永的简介
柳永,(约987年—约1053年)北宋著名词人,婉约派代表人物。汉族,崇安(今福建武夷山)人,原名三变,字景庄,后改名永,字耆卿,排行第七,又称柳七。宋仁宗朝进士,官至屯田员外郎,故世称柳屯田。他自称“奉旨填词柳三变”,以毕生精力作词,并以“白衣卿相”自诩。其词多描绘城市风光和歌妓生活,尤长于抒写羁旅行役之情,创作慢词独多。铺叙刻画,情景交融,语言通俗,音律谐婉,在当时流传极其广泛,人称“凡有井水饮处,皆能歌柳词”,婉约派最具代表性的人物之一,对宋词的发展有重大影响,代表作 《雨霖铃》《八声甘州》。
...〔► 柳永的诗(182篇)〕