Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 丙 [4] => 辰 [5] => 之 [6] => 冬 [7] => , [8] => 予 [9] => 留 [10] => 梁 [11] => 溪 [12] => , [13] => 将 [14] => 诣 [15] => 淮 [16] => 南 [17] => 不 [18] => 得 [19] => , [20] => 因 [21] => 梦 [22] => 思 [23] => 以 [24] => 述 [25] => 志 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 人 [35] => 间 [36] => 离 [37] => 别 [38] => 易 [39] => 多 [40] => 时 [41] => 。 [42] => 见 [43] => 梅 [44] => 枝 [45] => , [46] => 忽 [47] => 相 [48] => 思 [49] => 。 [50] => 几 [51] => 度 [52] => 小 [53] => 窗 [54] => 幽 [55] => 梦 [56] => 手 [57] => 同 [58] => 携 [59] => 。 [60] => 今 [61] => 夜 [62] => 梦 [63] => 中 [64] => 无 [65] => 觅 [66] => 处 [67] => , [68] => 漫 [69] => 徘 [70] => 徊 [71] => , [72] => 寒 [73] => 侵 [74] => 被 [75] => , [76] => 尚 [77] => 未 [78] => 知 [79] => 。 [80] => < [81] => / [82] => p [83] => > [84] => < [85] => p [86] => > [87] => 湿 [88] => 红 [89] => 恨 [90] => 墨 [91] => 浅 [92] => 封 [93] => 题 [94] => 。 [95] => 宝 [96] => 筝 [97] => 空 [98] => , [99] => 无 [100] => 雁 [101] => 飞 [102] => 。 [103] => 俊 [104] => 游 [105] => 巷 [106] => 陌 [107] => , [108] => 算 [109] => 空 [110] => 有 [111] => 、 [112] => 古 [113] => 木 [114] => 斜 [115] => 晖 [116] => 。 [117] => 旧 [118] => 约 [119] => 扁 [120] => 舟 [121] => , [122] => 心 [123] => 事 [124] => 已 [125] => 成 [126] => 非 [127] => 。 [128] => 歌 [129] => 罢 [130] => 淮 [131] => 南 [132] => 春 [133] => 草 [134] => 赋 [135] => , [136] => 又 [137] => 萋 [138] => 萋 [139] => 。 [140] => 漂 [141] => 零 [142] => 客 [143] => , [144] => 泪 [145] => 满 [146] => 衣 [147] => 。 [148] => < [149] => / [150] => p [151] => > ) Array ( [0] => 江 [1] => 梅 [2] => 引 [3] => · [4] => 人 [5] => 间 [6] => 离 [7] => 别 [8] => 易 [9] => 多 [10] => 时 )
宋代·姜夔的简介
姜夔,南宋文学家、音乐家。人品秀拔,体态清莹,气貌若不胜衣,望之若神仙中人。往来鄂、赣、皖、苏、浙间,与诗人词家杨万里、范成大、辛弃疾等交游。庆元中,曾上书乞正太常雅乐,他少年孤贫,屡试不第,终生未仕,一生转徙江湖,靠卖字和朋友接济为生。他多才多艺,精通音律,能自度曲,其词格律严密。其作品素以空灵含蓄著称,有《白石道人歌曲》等。姜夔对诗词、散文、书法、音乐,无不精善,是继苏轼之后又一难得的艺术全才。
...〔► 姜夔的诗(20篇)〕