Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 齐 [4] => 宣 [5] => 王 [6] => 使 [7] => 人 [8] => 吹 [9] => 竽 [10] => , [11] => 必 [12] => 三 [13] => 百 [14] => 人 [15] => 。 [16] => 南 [17] => 郭 [18] => 处 [19] => 士 [20] => 请 [21] => 为 [22] => 王 [23] => 吹 [24] => 竽 [25] => , [26] => 宣 [27] => 王 [28] => 说 [29] => 之 [30] => , [31] => 廪 [32] => 食 [33] => 以 [34] => 数 [35] => 百 [36] => 人 [37] => 。 [38] => 宣 [39] => 王 [40] => 死 [41] => , [42] => 湣 [43] => 王 [44] => 立 [45] => , [46] => 好 [47] => 一 [48] => 一 [49] => 听 [50] => 之 [51] => , [52] => 处 [53] => 士 [54] => 逃 [55] => 。 [56] => < [57] => / [58] => p [59] => > ) Array ( [0] => 滥 [1] => 竽 [2] => 充 [3] => 数 )
先秦·韩非的简介
韩非子生于周赧王三十五年(约公元前281年),卒于秦王政十四年(公元前233年),韩非为韩国公子(即国君之子),汉族,战国末期韩国人(今河南省新郑)。师从荀子,是中国古代著名的哲学家、思想家,政论家和散文家,法家思想的集大成者,后世称“韩子”或“韩非子”,中国古代著名法家思想的代表人物。
...〔► 韩非的诗(12篇)〕