Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 有 [4] => 美 [5] => 瑶 [6] => 卿 [7] => 能 [8] => 染 [9] => 翰 [10] => 。 [11] => 千 [12] => 里 [13] => 寄 [14] => 、 [15] => 小 [16] => 诗 [17] => 长 [18] => 简 [19] => 。 [20] => 想 [21] => 初 [22] => 襞 [23] => 苔 [24] => 笺 [25] => , [26] => 旋 [27] => 挥 [28] => 翠 [29] => 管 [30] => 红 [31] => 窗 [32] => 畔 [33] => 。 [34] => 渐 [35] => 玉 [36] => 箸 [37] => 、 [38] => 银 [39] => 钩 [40] => 满 [41] => 。 [42] => < [43] => / [44] => p [45] => > [46] => < [47] => p [48] => > [49] => 锦 [50] => 囊 [51] => 收 [52] => , [53] => 犀 [54] => 轴 [55] => 卷 [56] => 。 [57] => 常 [58] => 珍 [59] => 重 [60] => 、 [61] => 小 [62] => 斋 [63] => 吟 [64] => 玩 [65] => 。 [66] => 更 [67] => 宝 [68] => 若 [69] => 珠 [70] => 玑 [71] => , [72] => 置 [73] => 之 [74] => 怀 [75] => 袖 [76] => 时 [77] => 时 [78] => 看 [79] => 。 [80] => 似 [81] => 频 [82] => 见 [83] => 、 [84] => 千 [85] => 娇 [86] => 面 [87] => 。 [88] => < [89] => / [90] => p [91] => > ) Array ( [0] => 凤 [1] => 衔 [2] => 杯 [3] => · [4] => 有 [5] => 美 [6] => 瑶 [7] => 卿 [8] => 能 [9] => 染 [10] => 翰 )
宋代·柳永的简介
柳永,(约987年—约1053年)北宋著名词人,婉约派代表人物。汉族,崇安(今福建武夷山)人,原名三变,字景庄,后改名永,字耆卿,排行第七,又称柳七。宋仁宗朝进士,官至屯田员外郎,故世称柳屯田。他自称“奉旨填词柳三变”,以毕生精力作词,并以“白衣卿相”自诩。其词多描绘城市风光和歌妓生活,尤长于抒写羁旅行役之情,创作慢词独多。铺叙刻画,情景交融,语言通俗,音律谐婉,在当时流传极其广泛,人称“凡有井水饮处,皆能歌柳词”,婉约派最具代表性的人物之一,对宋词的发展有重大影响,代表作 《雨霖铃》《八声甘州》。
...〔► 柳永的诗(182篇)〕