Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 清 [4] => 明 [5] => 时 [6] => 节 [7] => 雨 [8] => 声 [9] => 哗 [10] => 。 [11] => 潮 [12] => 拥 [13] => 渡 [14] => 头 [15] => 沙 [16] => 。 [17] => 翻 [18] => 被 [19] => 梨 [20] => 花 [21] => 冷 [22] => 看 [23] => , [24] => 人 [25] => 生 [26] => 苦 [27] => 恋 [28] => 天 [29] => 涯 [30] => 。 [31] => < [32] => / [33] => p [34] => > [35] => < [36] => p [37] => > [38] => 燕 [39] => 帘 [40] => 莺 [41] => 户 [42] => , [43] => 云 [44] => 窗 [45] => 雾 [46] => 阁 [47] => , [48] => 酒 [49] => 醒 [50] => 啼 [51] => 鸦 [52] => 。 [53] => 折 [54] => 得 [55] => 一 [56] => 枝 [57] => 杨 [58] => 柳 [59] => , [60] => 归 [61] => 来 [62] => 插 [63] => 向 [64] => 谁 [65] => 家 [66] => 。 [67] => < [68] => / [69] => p [70] => > ) Array ( [0] => 朝 [1] => 中 [2] => 措 [3] => · [4] => 清 [5] => 明 [6] => 时 [7] => 节 )
宋代·张炎的简介
张炎(1248年-1320年),字叔夏,号玉田,晚年号乐笑翁。祖籍陕西凤翔。六世祖张俊,宋朝著名将领。父张枢,“西湖吟社”重要成员,妙解音律,与著名词人周密相交。张炎是勋贵之后,前半生居于临安,生活优裕,而宋亡以后则家道中落,晚年漂泊落拓。著有《山中白云词》,存词302首。张炎另一重要的贡献在于创作了中国最早的词论专著《词源》,总结整理了宋末雅词一派的主要艺术思想与成就,其中以“清空”,“骚雅”为主要主张。
...〔► 张炎的诗(9篇)〕