Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 西 [4] => 楼 [5] => 月 [6] => 下 [7] => 当 [8] => 时 [9] => 见 [10] => , [11] => 泪 [12] => 粉 [13] => 偷 [14] => 匀 [15] => 。 [16] => 歌 [17] => 罢 [18] => 还 [19] => 颦 [20] => 。 [21] => 恨 [22] => 隔 [23] => 炉 [24] => 烟 [25] => 看 [26] => 未 [27] => 真 [28] => 。 [29] => < [30] => / [31] => p [32] => > [33] => < [34] => p [35] => > [36] => 别 [37] => 来 [38] => 楼 [39] => 外 [40] => 垂 [41] => 杨 [42] => 缕 [43] => , [44] => 几 [45] => 换 [46] => 青 [47] => 春 [48] => 。 [49] => 倦 [50] => 客 [51] => 红 [52] => 尘 [53] => 。 [54] => 长 [55] => 记 [56] => 楼 [57] => 中 [58] => 粉 [59] => 泪 [60] => 人 [61] => 。 [62] => < [63] => / [64] => p [65] => > ) Array ( [0] => 采 [1] => 桑 [2] => 子 [3] => · [4] => 西 [5] => 楼 [6] => 月 [7] => 下 [8] => 当 [9] => 时 [10] => 见 )
宋代·晏几道的简介
晏几道(1030-1106,一说1038—1110 ,一说1038-1112),男,汉族,字叔原,号小山,著名词人,抚州临川文港沙河(今属江西省南昌市进贤县)人。晏殊第七子。历任颍昌府许田镇监、乾宁军通判、开封府判官等。性孤傲,晚年家境中落。词风哀感缠绵、清壮顿挫。一般讲到北宋词人时,称晏殊为大晏,称晏几道为小晏。《雪浪斋日记》云:“晏叔原工小词,不愧六朝宫掖体。”如《鹧鸪天》中的“舞低杨柳楼心月,歌尽桃花扇底风”等等词句,备受人们的赞赏。
...〔► 晏几道的诗(21篇)〕