Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 垂 [4] => 杨 [5] => 影 [6] => 里 [7] => 残 [8] => 红 [9] => 。 [10] => 甚 [11] => 匆 [12] => 匆 [13] => 。 [14] => 只 [15] => 有 [16] => 榴 [17] => 花 [18] => 、 [19] => 全 [20] => 不 [21] => 怨 [22] => 东 [23] => 风 [24] => 。 [25] => 暮 [26] => 雨 [27] => 急 [28] => 。 [29] => 晓 [30] => 鸦 [31] => 湿 [32] => 。 [33] => 绿 [34] => 玲 [35] => 珑 [36] => 。 [37] => 比 [38] => 似 [39] => 茜 [40] => 裙 [41] => 初 [42] => 染 [43] => 、 [44] => 一 [45] => 般 [46] => 同 [47] => 。 [48] => < [49] => / [50] => p [51] => > ) Array ( [0] => 乌 [1] => 夜 [2] => 啼 [3] => · [4] => 石 [5] => 榴 )
宋代·刘铉的简介
刘铉(1394—1458)字宗器,别号假庵,长洲(今江苏苏州)人。永乐十七年以善书征入翰林,笔法温媚,推重一时。次年中顺天府举人,授中书舍人,预修三朝实录,历教习庶吉士,景帝立,历侍讲学士,国子监祭酒,天顺元年进少詹事,卒于官。谨于言行,谥文恭。好学不辍,工诗善文,有《文恭公诗集》。卒年六十五。《名山藏、弇州续稿》其子刘瀚为官,亦能守父训。
...〔► 刘铉的诗(1篇)〕