Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 追 [4] => 悔 [5] => 当 [6] => 初 [7] => 孤 [8] => 深 [9] => 愿 [10] => 。 [11] => 经 [12] => 年 [13] => 价 [14] => 、 [15] => 两 [16] => 成 [17] => 幽 [18] => 怨 [19] => 。 [20] => 任 [21] => 越 [22] => 水 [23] => 吴 [24] => 山 [25] => , [26] => 似 [27] => 屏 [28] => 如 [29] => 障 [30] => 堪 [31] => 游 [32] => 玩 [33] => 。 [34] => 奈 [35] => 独 [36] => 自 [37] => 、 [38] => 慵 [39] => 抬 [40] => 眼 [41] => 。 [42] => < [43] => / [44] => p [45] => > [46] => < [47] => p [48] => > [49] => 赏 [50] => 烟 [51] => 花 [52] => , [53] => 听 [54] => 弦 [55] => 管 [56] => 。 [57] => 图 [58] => 欢 [59] => 笑 [60] => 、 [61] => 转 [62] => 加 [63] => 肠 [64] => 断 [65] => 。 [66] => 更 [67] => 时 [68] => 展 [69] => 丹 [70] => 青 [71] => , [72] => 强 [73] => 拈 [74] => 书 [75] => 信 [76] => 频 [77] => 频 [78] => 看 [79] => 。 [80] => 又 [81] => 争 [82] => 似 [83] => 、 [84] => 亲 [85] => 相 [86] => 见 [87] => 。 [88] => < [89] => / [90] => p [91] => > ) Array ( [0] => 凤 [1] => 衔 [2] => 杯 [3] => · [4] => 追 [5] => 悔 [6] => 当 [7] => 初 [8] => 孤 [9] => 深 [10] => 愿 )
宋代·柳永的简介
柳永,(约987年—约1053年)北宋著名词人,婉约派代表人物。汉族,崇安(今福建武夷山)人,原名三变,字景庄,后改名永,字耆卿,排行第七,又称柳七。宋仁宗朝进士,官至屯田员外郎,故世称柳屯田。他自称“奉旨填词柳三变”,以毕生精力作词,并以“白衣卿相”自诩。其词多描绘城市风光和歌妓生活,尤长于抒写羁旅行役之情,创作慢词独多。铺叙刻画,情景交融,语言通俗,音律谐婉,在当时流传极其广泛,人称“凡有井水饮处,皆能歌柳词”,婉约派最具代表性的人物之一,对宋词的发展有重大影响,代表作 《雨霖铃》《八声甘州》。
...〔► 柳永的诗(182篇)〕