Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 采 [4] => 药 [5] => 归 [6] => 来 [7] => , [8] => 独 [9] => 寻 [10] => 茅 [11] => 店 [12] => 沽 [13] => 新 [14] => 酿 [15] => 。 [16] => 暮 [17] => 烟 [18] => 千 [19] => 嶂 [20] => 。 [21] => 处 [22] => 处 [23] => 闻 [24] => 渔 [25] => 唱 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 醉 [35] => 弄 [36] => 扁 [37] => 舟 [38] => , [39] => 不 [40] => 怕 [41] => 黏 [42] => 天 [43] => 浪 [44] => 。 [45] => 江 [46] => 湖 [47] => 上 [48] => , [49] => 遮 [50] => 回 [51] => 疏 [52] => 放 [53] => 。 [54] => 作 [55] => 个 [56] => 闲 [57] => 人 [58] => 样 [59] => 。 [60] => < [61] => / [62] => p [63] => > ) Array ( [0] => 点 [1] => 绛 [2] => 唇 [3] => · [4] => 采 [5] => 药 [6] => 归 [7] => 来 )
宋代·陆游的简介
陆游(1125—1210),字务观,号放翁。汉族,越州山阴(今浙江绍兴)人,南宋著名诗人。少时受家庭爱国思想熏陶,高宗时应礼部试,为秦桧所黜。孝宗时赐进士出身。中年入蜀,投身军旅生活,官至宝章阁待制。晚年退居家乡。创作诗歌今存九千多首,内容极为丰富。著有《剑南诗稿》、《渭南文集》、《南唐书》、《老学庵笔记》等。
...〔► 陆游的诗(45篇)〕