Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 戎 [4] => 州 [5] => 登 [6] => 临 [7] => 胜 [8] => 景 [9] => , [10] => 未 [11] => 尝 [12] => 不 [13] => 歌 [14] => 渔 [15] => 父 [16] => 家 [17] => 风 [18] => , [19] => 以 [20] => 谢 [21] => 江 [22] => 山 [23] => 。 [24] => 门 [25] => 生 [26] => 请 [27] => 问 [28] => : [29] => 先 [30] => 生 [31] => 家 [32] => 风 [33] => 如 [34] => 何 [35] => ? [36] => 为 [37] => 拟 [38] => 金 [39] => 华 [40] => 道 [41] => 人 [42] => 作 [43] => 此 [44] => 章 [45] => 。 [46] => < [47] => / [48] => p [49] => > [50] => < [51] => p [52] => > [53] => 一 [54] => 波 [55] => 才 [56] => 动 [57] => 万 [58] => 波 [59] => 随 [60] => , [61] => 蓑 [62] => 笠 [63] => 一 [64] => 钩 [65] => 丝 [66] => 。 [67] => 金 [68] => 鳞 [69] => 正 [70] => 在 [71] => 深 [72] => 处 [73] => , [74] => 千 [75] => 尺 [76] => 也 [77] => 须 [78] => 垂 [79] => 。 [80] => < [81] => / [82] => p [83] => > [84] => < [85] => p [86] => > [87] => 吞 [88] => 又 [89] => 吐 [90] => , [91] => 信 [92] => 还 [93] => 疑 [94] => , [95] => 上 [96] => 钩 [97] => 迟 [98] => 。 [99] => 水 [100] => 寒 [101] => 江 [102] => 静 [103] => , [104] => 满 [105] => 目 [106] => 青 [107] => 山 [108] => , [109] => 载 [110] => 月 [111] => 明 [112] => 归 [113] => 。 [114] => < [115] => / [116] => p [117] => > ) Array ( [0] => 诉 [1] => 衷 [2] => 情 [3] => · [4] => 一 [5] => 波 [6] => 才 [7] => 动 [8] => 万 [9] => 波 [10] => 随 )
宋代·黄庭坚的简介
黄庭坚(1045.8.9-1105.5.24),字鲁直,号山谷道人,晚号涪翁,洪州分宁(今江西省九江市修水县)人,北宋著名文学家、书法家,为盛极一时的江西诗派开山之祖,与杜甫、陈师道和陈与义素有“一祖三宗”(黄庭坚为其中一宗)之称。与张耒、晁补之、秦观都游学于苏轼门下,合称为“苏门四学士”。生前与苏轼齐名,世称“苏黄”。著有《山谷词》,且黄庭坚书法亦能独树一格,为“宋四家”之一。
...〔► 黄庭坚的诗(26篇)〕