Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 昨 [4] => 日 [5] => 出 [6] => 东 [7] => 城 [8] => , [9] => 拭 [10] => 探 [11] => 春 [12] => 情 [13] => 。 [14] => 墙 [15] => 头 [16] => 红 [17] => 杏 [18] => 暗 [19] => 如 [20] => 倾 [21] => 。 [22] => 槛 [23] => 内 [24] => 群 [25] => 芳 [26] => 芽 [27] => 未 [28] => 吐 [29] => , [30] => 早 [31] => 已 [32] => 回 [33] => 春 [34] => 。 [35] => < [36] => / [37] => p [38] => > [39] => < [40] => p [41] => > [42] => 绮 [43] => 陌 [44] => 敛 [45] => 香 [46] => 尘 [47] => , [48] => 雪 [49] => 霁 [50] => 前 [51] => 村 [52] => 。 [53] => 东 [54] => 君 [55] => 用 [56] => 意 [57] => 不 [58] => 辞 [59] => 辛 [60] => 。 [61] => 料 [62] => 想 [63] => 春 [64] => 光 [65] => 先 [66] => 到 [67] => 处 [68] => , [69] => 吹 [70] => 绽 [71] => 梅 [72] => 英 [73] => 。 [74] => < [75] => / [76] => p [77] => > ) Array ( [0] => 浪 [1] => 淘 [2] => 沙 [3] => · [4] => 探 [5] => 春 )
宋代·苏轼的简介
苏轼(1037-1101),北宋文学家、书画家、美食家。字子瞻,号东坡居士。汉族,四川人,葬于颍昌(今河南省平顶山市郏县)。一生仕途坎坷,学识渊博,天资极高,诗文书画皆精。其文汪洋恣肆,明白畅达,与欧阳修并称欧苏,为“唐宋八大家”之一;诗清新豪健,善用夸张、比喻,艺术表现独具风格,与黄庭坚并称苏黄;词开豪放一派,对后世有巨大影响,与辛弃疾并称苏辛;书法擅长行书、楷书,能自创新意,用笔丰腴跌宕,有天真烂漫之趣,与黄庭坚、米芾、蔡襄并称宋四家;画学文同,论画主张神似,提倡“士人画”。著有《苏东坡全集》和《东坡乐府》等。
...〔► 苏轼的诗(161篇)〕