Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 天 [4] => 台 [5] => 旧 [6] => 路 [7] => 。 [8] => 应 [9] => 恨 [10] => 刘 [11] => 郎 [12] => 来 [13] => 又 [14] => 去 [15] => 。 [16] => 别 [17] => 酒 [18] => 频 [19] => 倾 [20] => 。 [21] => 忍 [22] => 听 [23] => 阳 [24] => 关 [25] => 第 [26] => 四 [27] => 声 [28] => 。 [29] => < [30] => / [31] => p [32] => > [33] => < [34] => p [35] => > [36] => 刘 [37] => 郎 [38] => 未 [39] => 老 [40] => 。 [41] => 怀 [42] => 恋 [43] => 仙 [44] => 乡 [45] => 重 [46] => 得 [47] => 到 [48] => 。 [49] => 只 [50] => 恐 [51] => 因 [52] => 循 [53] => 。 [54] => 不 [55] => 见 [56] => 如 [57] => 今 [58] => 劝 [59] => 酒 [60] => 人 [61] => 。 [62] => < [63] => / [64] => p [65] => > ) Array ( [0] => 减 [1] => 字 [2] => 木 [3] => 兰 [4] => 花 [5] => · [6] => 送 [7] => 别 )
宋代·苏轼的简介
苏轼(1037-1101),北宋文学家、书画家、美食家。字子瞻,号东坡居士。汉族,四川人,葬于颍昌(今河南省平顶山市郏县)。一生仕途坎坷,学识渊博,天资极高,诗文书画皆精。其文汪洋恣肆,明白畅达,与欧阳修并称欧苏,为“唐宋八大家”之一;诗清新豪健,善用夸张、比喻,艺术表现独具风格,与黄庭坚并称苏黄;词开豪放一派,对后世有巨大影响,与辛弃疾并称苏辛;书法擅长行书、楷书,能自创新意,用笔丰腴跌宕,有天真烂漫之趣,与黄庭坚、米芾、蔡襄并称宋四家;画学文同,论画主张神似,提倡“士人画”。著有《苏东坡全集》和《东坡乐府》等。
...〔► 苏轼的诗(161篇)〕