Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 窗 [4] => 雨 [5] => 阻 [6] => 佳 [7] => 期 [8] => , [9] => 尽 [10] => 日 [11] => 颙 [12] => 然 [13] => 坐 [14] => 。 [15] => 帘 [16] => 外 [17] => 正 [18] => 淋 [19] => 漓 [20] => , [21] => 不 [22] => 觉 [23] => 愁 [24] => 如 [25] => 锁 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 梦 [35] => 难 [36] => 裁 [37] => , [38] => 心 [39] => 欲 [40] => 破 [41] => , [42] => 泪 [43] => 逐 [44] => 檐 [45] => 声 [46] => 坠 [47] => 。 [48] => 想 [49] => 得 [50] => 玉 [51] => 人 [52] => 情 [53] => , [54] => 也 [55] => 合 [56] => 思 [57] => 量 [58] => 我 [59] => 。 [60] => < [61] => / [62] => p [63] => > ) Array ( [0] => 生 [1] => 查 [2] => 子 [3] => · [4] => 窗 [5] => 雨 [6] => 阻 [7] => 佳 [8] => 期 )
五代·孙光宪的简介
孙光宪(901-968),字孟文,自号葆光子,属鸡,出生在陵州贵平(今属四川省仁寿县东北的向家乡贵坪村)。仕南平三世,累官荆南节度副使、朝议郎、检校秘书少监,试御史中丞。入宋,为黄州刺史。太祖乾德六年卒。《宋史》卷四八三、《十国春秋》卷一○二有传。孙光宪“性嗜经籍,聚书凡数千卷。或手自钞写,孜孜校雠,老而不废”。著有《北梦琐言》、《荆台集》、《橘斋集》等,仅《北梦琐言》传世。词存八十四首,风格与“花间”的浮艳、绮靡有所不同。刘毓盘辑入《唐五代宋辽金元名家词集六十种》中,又有王国维缉《孙中丞词》一卷。
...〔► 孙光宪的诗(25篇)〕