Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 三 [4] => 十 [5] => 六 [6] => 宫 [7] => 秋 [8] => 夜 [9] => 水 [10] => , [11] => 露 [12] => 华 [13] => 点 [14] => 滴 [15] => 高 [16] => 梧 [17] => 。 [18] => 丁 [19] => 丁 [20] => 玉 [21] => 漏 [22] => 咽 [23] => 铜 [24] => 壶 [25] => , [26] => 明 [27] => 月 [28] => 上 [29] => 金 [30] => 铺 [31] => 。 [32] => < [33] => / [34] => p [35] => > [36] => < [37] => p [38] => > [39] => 红 [40] => 线 [41] => 毯 [42] => , [43] => 博 [44] => 山 [45] => 炉 [46] => , [47] => 香 [48] => 风 [49] => 暗 [50] => 触 [51] => 流 [52] => 苏 [53] => 。 [54] => 羊 [55] => 车 [56] => 一 [57] => 去 [58] => 长 [59] => 青 [60] => 芜 [61] => , [62] => 镜 [63] => 尘 [64] => 鸾 [65] => 影 [66] => 孤 [67] => 。 [68] => < [69] => / [70] => p [71] => > ) Array ( [0] => 更 [1] => 漏 [2] => 子 [3] => · [4] => 三 [5] => 十 [6] => 六 [7] => 宫 [8] => 秋 [9] => 夜 [10] => 水 )
五代·欧阳炯的简介
(896-971)益州(今四川成都人),在后蜀任职为中书舍人。据《宣和画谱》载,他事孟昶时历任翰林学士、门下侍郎同平章事,随孟昶降宋后,授为散骑常侍,工诗文,特别长于词,又善长笛,是花间派重要作家。
...〔► 欧阳炯的诗(15篇)〕