Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 天 [4] => 碧 [5] => 罗 [6] => 衣 [7] => 拂 [8] => 地 [9] => 垂 [10] => , [11] => 美 [12] => 人 [13] => 初 [14] => 着 [15] => 更 [16] => 相 [17] => 宜 [18] => , [19] => 宛 [20] => 风 [21] => 如 [22] => 舞 [23] => 透 [24] => 香 [25] => 肌 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 独 [35] => 坐 [36] => 含 [37] => 颦 [38] => 吹 [39] => 凤 [40] => 竹 [41] => , [42] => 园 [43] => 中 [44] => 缓 [45] => 步 [46] => 折 [47] => 花 [48] => 枝 [49] => , [50] => 有 [51] => 情 [52] => 无 [53] => 力 [54] => 泥 [55] => 人 [56] => 时 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 浣 [1] => 溪 [2] => 沙 [3] => · [4] => 天 [5] => 碧 [6] => 罗 [7] => 衣 [8] => 拂 [9] => 地 [10] => 垂 )
五代·欧阳炯的简介
(896-971)益州(今四川成都人),在后蜀任职为中书舍人。据《宣和画谱》载,他事孟昶时历任翰林学士、门下侍郎同平章事,随孟昶降宋后,授为散骑常侍,工诗文,特别长于词,又善长笛,是花间派重要作家。
...〔► 欧阳炯的诗(15篇)〕